Τη φωνή σου ακούω
έξω από το παράθυρο.
Με παρακαλά να σου ανοίξω,
με ικετεύει να σε αφήσω μέσα.
Ο αέρας χτυπά δυνατά τα τζάμια.
Καμιά γη,
κανένα χώμα,
δεν είναι αρκετά να σε κρατήσουν.
Βλέπω τη μορφή σου,
δυνατή και αγέρωχη,
όπως μου έμαθες να ζω.
Τ’ αστέρια λάμπουν πάνω
από το κεφάλι μας.
Κάποια σύννεφα στριφογυρίζουν
στον ορίζοντα,
σε μπλε και γκρι καμβά,
αποφασίζουν να ρίξουν βροχή,
να ξεπλύνουν τα δάκρυα
από τον τάφο σου.
Ο ουρανός ανοίγει,
από πάνω μας
πέφτουν κεραυνοί στα κυπαρίσσια.
Photo: Nikon F75 (AF 35-70mm). Kodak Portra 400, 35mm film. Stadspark, Groningen, the Netherlands, February 2021.