Ο Ταξιδιωτης

Ίσως ο κόσμος να είναι μικρός

για τον πόνο του,

σκέφτηκε,

και σήκωσε τα μανίκια του

για να κλάψει.

 

Πόσο ακόμη ν’ αναβάλλει

την αναχώρησή του;

Προς τα εμπρός

ή προς τα πίσω

η ψυχή του καίγεται

στην εξορία

και ο πόνος τρυπά

κάθε ζωή

που θέλησε να χτίσει

από αγάπη και άμμο.

 

Κοίτα τον πως σέρνεται,

σαν ερπετό την ώρα του θανάτου

που κατάπιε το ίδιο του το δηλητήριο

και τώρα,

– και τώρα τί; –

τί θ’ απογίνει,

σκέφτηκε,

ο κόσμος χωρίς αγάπη;

Χωρίς τον εαυτό του

και την λευκή του αντανάκλαση;

 

Σιωπή έπεσε,

πίσω από τ’ άστρα,

και το φως που ζωγράφιζε σκιές

πίσω από τον ορίζοντα

έλιωσε τα ροζιασμένα χέρια του.

«Είμαι έτοιμος» ξεστόμισε,

και χάθηκε ξανά μέσα στη νύχτα.

 

16.6.2016

(Photo taken with Canon EOS 1000D, edited with VscoCam. Check the rest of this photo series here.)