Όταν αλλάζει ο καιρός
οι πληγές μικραίνουν,
σχεδόν εξαφανίζονται.
Τις μικρές ώρες της νύχτας
τσούζουν,
λες και ο χρόνος δεν τις επιτρέπει
να γιάνουν.
Η θύμησή τους, τώρα ζωγραφισμένη
με ασπρόμαυρο μελάνι,
σε μπεζ φόντο,
πονά σε ανύποπτες στιγμές,
ακόμη και όταν
ο ήλιος καίει το δέρμα,
ακόμη και όταν η βροχή
λούζει το σώμα.
Ίσως στο μέλλον
να μην τις νιώθω πια,
τότε,
που θα έχω νικήσει τον θάνατο.
Photo: Nikon F75 (28-100mm). Color Negative, 35 mm, ISO 800. Stadspark Groningen, the Netherlands. March 2020.